Navigation

TRN Evenementen 2001

Tatra-weekend 15 september, indrukken van twee nieuwkomers

Na een zeer gezellige bollenbijeenkomst van het Tatra Register te hebben bijgewoond in het voorjaar, togen wij zaterdagmorgen 15 september vol goede moed richting Groenlo om aldaar het lustrum weekend bij te wonen. Goed 15 minuten onderweg, staat er bij het stoplicht zo'n opdringerig Golfje achter me met z'n lichten te knipperen. Door de achteruitkijkspiegel van een T603 heb je toch maar een beperkt deel van de wereld achter je in beeld dus toch m'n hoofd maar eens omgedraaid. Opvallende striping op de motorkap en kijk nou: een bordje met "stop politie" op dak. Geen goed voorteken...
Of ze de papieren even mochten zien. Liever niet natuurlijk maar dat verlopen APK bewijs hadden ze er in no-time tussenuit gevist. Mijn toneelspel mocht niet baten. Hoewel ik zonder al te veel liegen kon melden dat dit pas de tweede keer dit jaar was dat we er echt op uit gingen, hielp het weinig dat ik de keuring "vergeten" was. Ik besef dat het vloeken in de kerk is om in de kolommen van dit periodiek te melden dat we zo weinig gereden hebben, maar goed. De brave dienders hadden zo op de vroege zaterdagochtend in het Groen Hart natuurlijk niet echt veel te doen dus toen ze achter die prachtige oude auto reden hadden ze het kenteken maar even in hun computer ingevoerd om erachter te komen wat voor merk het was. Tuurlijk agent! Het risico om voor een verlopen APK gepakt te worden lijkt toch wel wat groter in een Tatra dan in een MG B of Volvo Amazone.
En ach, de kosten van bekeuring kun je ook in perspectief plaatsen. De APK had ons vorig jaar meer dan 2000 piek gekost dus zo'n prent van 180 pietermannen is dan gewoon een besparing!

Na een verder voorspoedige rit van ruim 160 km, waren we toch wat aan de late kant in Groenlo. Er was niemand meer op de parkeerplaats te bekennen dus gauw de auto tussen de reeds aanwezige Tatra's geplaatst en naar binnen. Na koffie en gebak waren we voldoende aangesterkt om aan de Slingeroute te beginnen door het prachtige Achterhoekse landschap. Koeien, glooiende akkers en pompoenen wisselden elkaar op harmonieuze wijze af. Een omleiding halverwege de route zorgde er echter voor dat we plotseling niet meer onbekommerd achter de heer en mevrouw Popma in hun oranje Skoda aantoerden maar plotseling zelf voorop reden. Het duurde dan ook niet lang of we misten een afslag. Drie Tatra's achter ons ook en alsof het zo gepland was stond daar een restaurant met -jawel - een tafel die voor een grote groep gedekt stond. Dat we niet de enige groep waren die precies op dit punt in de route fout reden, mocht wel blijken uit het feit dat binnen een half uur het halve deel nemers veld op precies dezelfde plek - buiten de route (!) - zat te lunchen. De tweede helft van de route moest in aanzienlijk hoger tempo worden afgelegd zodat het rijtje auto's snel korter werd. Tot ik op het laatst het onderste uit de kast moest halen om als enige de familie De Jong nog bij te houden in hun T603. Gezien de snelheid waarmee Pieter Jolke over verkeersdrempels en door bochten vloog, was dat geen geringe opgave. De rally begon zijn naam zowaar eer aan te doen. Achteraf was de verklaring voor zijn rijstijl even simpel als waar: de auto is ervoor gemaakt om op hoge snelheid over slechte weggetjes te rijden.

Het was allemaal niet voor niets, want precies op tijd waren we terug bij camping De Mareveld voor de huldiging van Kees Smit. Eerder op de middag had ik me al in laten fluisteren dat (en waarom) er een buste van een Tsjechische minister van net na de oorlog zou worden aangeboden. Op passende wijze werd Kees door Fred Kuipers de eer bewezen die hem als oprichter en voortrekker van het Tatra Register toekomt. En toen was het moment daar dat Kees de buste mocht onthullen. Het waarom van de buste lag enerzijds in een hint die Kees zelf wel eens gegeven had en anderzijds in het feit dat een aantal leden duidelijke analogieën meende te zien in de autoritaire trekjes van de beide heren. Als nieuw lid kun je je uiteraard geen oordeel vormen over dergelijke zaken, vermakelijk was het des te meer.

Als volgend onderdeel stond de culinaire rondgang door Groenlo op het programma. Tijdens het aperitief was daar Kees Koel die begon te vertellen over het enthousiasme waarmee nieuwe leden in rijdende Tatra’s worden verwelkomd door het Register. Toen hij het had over twee jonge mensen in een rode T2-603 realiseerde ik me pas dat hij op ons doelde. En dat daar ook nog een Aanmoedigingsprijs met een heuse Wisselbeker aan verbonden was, was voor ons natuurlijk een hele grote eer. De avond kon daardoor voor ons al niet meer stuk. Tijdens een voortreffelijk diner tegenover de Grolsch brouwerij hebben we genoten van de verhalen over (restauraties van) allerhande Tatra’s. Vooral het plan van Kees Koel om ieder van zijn dochters te voorzien van een Tatraplan heeft in huize De Leeuw tot discussies geleid die in de toekomst nog wel eens tot uitbreiding van de Tatra-vloot kunnen leiden. Na de koffie met likeur hebben we het weekend op waardige wijze afgesloten door onze T6O3 om te vormen tot een comfortabel logeermobile warin we heerlijk hebben "gekampeerd". Waarvan akte.

Bron TRN (6e Jaargang - Nummer 3, 2001, Camiel de Leeuw)