Print deze pagina

Pim van der Kleij (T603)

Wat ik dacht toen ik hem het eerst zag? Het lijkt wel een UFO! “Die extreem bolle vorm en dan die hele smalle wieltjes.” Ik kan mij de eerste kennismaking met TATRA nog helder voor de geest halen. “Ik heb altijd Volkswagen Kever gereden. Dat was ook mijn eerste auto (toen ik nog student was). Een van mijn beste vrienden is zoon van een gevluchte Hongaar. De passie voor klassieke auto's bleek wederzijds te zijn en via hem kwam ik in contact met TATRA. Een hele vreemde gewaarwording!” Maar ook een kennismaking met grote gevolgen, ik raakte gefascineerd door het Tsjechische automerk en dook in de geschiedenis.

 

Als je zo’n honderd mensen naar hun hobby vraagt  is er altijd wel één bij die een passie heeft voor klassieke auto's. De één heeft een 'Lelijk Eendje' in de schuur staan, weer een ander zweert bij de stroomlijn van een 'Snoek' en een derde legt zijn hand liefkozend op de 'kattenrug' van zijn  oude Volvo. Auto's die nog regelmatig  opduiken in het straatbeeld. Een enkele  keer passeer je op de snelweg echter een  auto waarvan je je honderd meter verder  afvraagt: wat is dat nou voor merk? Om  vervolgens met gevaar voor eigen leven nog eens achterom te kijken. 

 

 

Het is juist die aërodynamica die me zo aanspreekt in de TATRA 603. En de unieke voorkant natuurlijk, de auto beschikt als enige over drie koplampen. Juist dat kenmerk maakte het voor hem extra moeilijk om de auto van zijn dromen ook echt aan te kunnen schaffen. 'Oorspronkelijk waren het staatsauto's, ze werden uitgedeeld aan communistische partijleden. Later werden die auto's met drie koplampen en masse omgebouwd, om ze met vier koplampen meer te laten voldoen aan de westerse smaak. Juist de exemplaren met drie koplampen zijn dus heel zeldzaam'. Maar zijn inspanningen werden beloond, in 1995 viel zijn oog op een advertentie waarin een TATRA 603 uit 1958 met drie koplampen werd aangeboden. In Duitsland, weliswaar. Van der Kleij: 'Ik draaide het telefoonnummer en aan de andere kant hoorde ik een krakende stem zeggen: "Gutenmorgen, sie 

sprechen mit Wolfgang Schmarbeck". Toen wist ik het meteen: ik heb beet! Schmarbeck is namelijk een wereldberoemd schrijver van TATRA-boeken. Dus ben ik naar Zuid-Duitsland gereden en daar, in het 'museum für aerodynamisrhe fahrzeuge' stond mijn droomauto.' Niet alleen de auto maakte een onuitwisbare indruk, ook de kennismaking met Schmarbeck was heel bijzonder: 'Echt een man die doordrenkt is van de Europese auto-mobielgeschiedenis.'

Na een paar keer op en neer te zijn gereden, hakte ik de knoop door. Zodat ik me sinds 1996 de gelukkige eigenaar mag noemen van een TATRA 603 met drie koplampen. Let wel: de enige in Nederland! Niet de enige TATRA overigens, er zijn er zo'n 80 in Nederland, waarvan er ongeveer 25 nog rijden. Bij de koop van de auto heb ik het nodige reserve materialen gekregen. Daarnaast zijn bepaalde onderdelen van meer gangbare auto's vaak ook prima te gebruiken.' Tot op zekere hoogte kan ik zelf nog wel het nodige doen. Maar voor het echt grote werk ga ik naar mijn Hongaarse vriend die een eigen restauratiebedrijf heeft. Het is zo leuk om samen te klussen aan je eigen auto!' Maar ook een ritje met de TATRA geeft natuurlijk het nodige plezier. 'Ik rijd er zo'n tien keer per jaar in, vaak naar speciale TATRA-evenementen. En in 1997 ben ik met de TATRA helemaal naar de fabriek in Koprivnice gereden, die op dat moment 100 jaar bestond. Dat was echt een heel bijzondere ervaring!'

TATRA speelt in mijn dus een prominente rol. Wat vindt het thuisfront daar eigenlijk van? 'Als je zo'n auto koopt merk je dat de mensen in je omgeving ook creatiever worden. Zo heeft een vriend van ons een speciaal hobbelpaard gemaakt voor mijn zoontje, met een foto van een TATRA en een knipperlichtje dat aan- en uitgaat. Ik merk ook dat mijn zoontjes zich er steeds meer voor gaan interesseren, dus dat belooft wat. Trouwens, nu we het toch over mijn kinderen hebben. Je snapt toch zeker wel wat een van hun allereerste woordjes was toen ze net konden praten?'