Print deze pagina

Harry van Susteren (T600)

Voordat ik kon gaan rijden met mijn Tatraplan heb ik de volgende zaken gedaan:

1. Allereerst natuurlijk de revisie van de motor. Uitgevoerd door Keyzer Motoren-revisie in Doetinchem. Ik ben lang op zoek geweest naar onderdelen voor de motor, of eigenlijk de heer. Kunz uit Boppard bij Koblenz is lang op zoek geweest. Uiteindelijk heeft hij alles wat op mijn wensen-Iijstje stond gevonden (veel had hij al in voorraad) op de lagers na. De drijfstanglagers hebben ze bij Keyzer gevonden bij een franse auto, de krukaslagers zijn nieuw gemaakt.

Eind april was de motor klaar en heb ik deze met hulp weer ingebouwd. Nadat de carburateurs opnieuw in Doetinchem waren afgesteld (ik dacht dat zelf wel te kunnen, maar bij meting in Doetinchem bleek er niet veel van te kloppen, bovendien had ik als leek verkeerde, namelijk metalen pakkingen onder de carburateurs gebruikt) en ik ook nog bougiekabels van vroeger had aangebracht, met een koperen kern, die voor een oude auto beter geschikt zijn dan moderne kabels met een koolstofkern die meer we-rstand geven, was het dan eindelijk weer zover. De motor liep goed en leek er met de tijd steeds meer zin in te krijgen. Ik heb er nu 5000 km mee gereden, met ongelooflijk veel plezier. Er zit een soort "klop" in de motor, aan de rechterkant, waardoor het geluid van de motor mij doet denken aan dat van de hier op de Waal voorbijvarende rijnaken. Ik ben er ondertussen helemaal aan gewend en wil het geluid niet meer missen.

2. De schakelbuis, die om de stuurstang heen loopt, zat vast aan de buitenste buis. We hebben alles los
gemaakt, gesmeerd en vooral het bovenste bredere deel van de schakelbuis, waar ook de handle doorheen loopt,
gevlakt omdat deze niet recht op de stang paste. Daarna schakelde het nog zonder motor weer goed. Nadat de
motor was ingebouwd bleek ik niet in de 3 en 4 te kunnen schakelen. Met goede hulp van Koos en Bert Goossens is
ook dit probleem opgelost. De afstelling aan het eind, waar de buis die door de auto loopt over gaat in de as die de bak
in gaat, was niet juist. Sindsdien schakelt de Tatraplan goed. Zonder dubbel koppelen en zonder gekraak in alle
versnellingen. Ik moet alleen een beetje voorzichtig zijn met terugschakelen.

3. Remmen. Trommels en schoenen waren in Frankrijk alvernieuwd, ook de remslangen en enkele stukken leiding
waren nieuw. In de remcilinders bevond zich een onduide lijk mengsel van olie en witte prut. Schoongemaakt,
gehoond, nieuwe rubber cups. In de toekomst vervang ik nog de resterende met nieuwe leidingen.

4. Benzinetank. Bij het schoonmaken van de carburateurs trof ik in de flotterkamers een soort poederroest aan, dat
afkomstig bleek van de benzinetank die van binnen geroest was, Ik denk door het lange stilstaan. Tank eruit. Eerst
geprobeerd met een chemisch 3-stappen plan (ontroesten,etsen, coaten). Enige tijd later bleek er niet alleen nog roest
te zijn, maar ook nog loshangende coating. Tank eruit en aan de bovenkant achter op twee plaatsen open gesneden, zodat ik er goed bij kon. Tank dicht laten lassen en dat was verkeerd, want de naden zijn gesoldeerd (met zilversol-deer) en door de te grote hitte hier en daar los gegaan. Tank er weer uit en laten solderen, wat naar later bleek niet goed gedaan was, want de tank lekte nog. Tank eruit en laten solderen. Nu is hij dicht. De (lekkende) benzinekraan heb ik weggehaald.

5. Laswerk. In het rechter binnenscherm bleek een stuk van 15 bij 20 cm verroest te zijn, incl. de steun van de
schokbreker en een deel van de ronde stang van 3 cm doorsnee die van de reservewielbak naar de verticale balk tus
sen de bladveren loopt was doorgeroest. Laten lassen en een nieuwe steun laten maken. Verder heb ik geen roest
van betekenis gevonden, zelfs niet onder in de deuren.

6. Velgen en banden. De wegliggïng was niet goed: diagonaalbanden, de auto "hobbelde" nogal en bij 80 km begon
de auto te trillen en te schudden. Laten uitlijnen en balanceren, waarbij het eerste wel lukte maar het tweede niet.
De wielen bleken niet te balanceren te zijn. Zowel de velgen als de banden waren krom en de banden waren ook
niet rond. Waarschijnlijk weer door het lange stilstaan. Ik heb de velgen laten richten, wat redelijk gelukt is maar niet
voor 100%. Ik zoek nog betere velgen. Ik heb lang gezocht naar radiaalbanden in dezelfde maat als de diagonaalban
den. Bredere banden nemen om op dezelfde hoogte te komen (bij radiaalbanden is de hoogte 80% van de breedte,
bij diagonaal is dat 100%) is niet mogelijk doordat er tussen banden en achterscherm nog geen centimeter ruimte is.
Ik heb radiaalbanden van 600-16 gevonden bij hetKoreaanse merk Hankook. Het zijn wat steviger banden
van 8 lagen i.p.v. 6. De auto ligt nu stukken beter op de weg, trilt alleen nog een beetje boven de 90 km en stuurt
heerlijk licht.

Dat zijn de voornaamste grotere bezigheden. Daarnaast heb ik allerlei kleinere dingen gedaan: tapijt gelegd (zwart, past mooi bij de rode banken), isolatieplaten aangebracht, veel geschuurd, geschilderd en gespoten, getectyleerd, de klok gerepareerd, kurken klepdekselpakkingen gemaakt, middelste achterruiten vernieuwd (waren gebarsten), enz. enz. De accu heb ik verplaatst naar de bagageruimte, omdat ik dat een veiliger plek vond dan precies voor de benzinetank.
Mijn grootste stommiteit in de anderhalf jaar. Nadat ik de chokekabel vernieuwd had deed deze het nog steeds niet, terwijl achter alles soepel functioneerde. Misschien omdat de lange buitenkabel teveel mee wil bewegen met de binnenkabel, dus heb ik de buitenkabel vastgezet op de vloer. En zeker wist ik dat ik op moest passen op de onder de vloer lopende olieleidingen en zeker wist ik dat ik er naast zat. . . tot de olie omhoog kwam. Gauw de auto de garage in gereden, waarbij de olie omhoog spoot de auto in, dus oliedruk is er, en de leiding er onderuit gehaald en dicht laten lassen.

Ik vind dat het er nu aardig op begint te lijken: op een Tatraplan in goede staat. Ik moet nog zien dat ik de voorruit dicht krijg, de benzinemeter doet het nog niet, ik moet nog verwarming aanleggen en de onderkant van de bodem opnieuw verven. En nog wel meer.
Ik heb ontzettend veel plezier met de Tatraplan. En ik ga vaak "even zomaar een stukje rijden" en ik vind ook dat de auto nu goed rijdt. De zitposïtie vind ik niet geweldig, door het scheefstaande stuur moetje (dat was ook de bedoeling van de ontwerper) nogal aan de buitenkant gaan zitten op de bank. Wat mij ook opvalt is dat de Tatraplan erg zijwindgevoelig is: bij windkracht 4 waait de auto al aardig van de (grote) weg. Van veiligheid had men destijds ook nog niet zo veel begrepen. Je zit ongeveer met de benzinetank op schoot en de bumpers bijv. zitten niet aan een chassisbalk vast maar alleen aan de binnen scherm en geschroefd.
Ik heb veel gehad aan Kunz, die de Tatraplan erg goed kent (voorbeeldje: V op een klep betekent dat het een (hardere) uitlaatklep is, terwijl A (of S ?) staat voor een inlaatklep; dit verschil staat niet in het onderdelenboek). Ik ben drie keer naar Boppard geweest om onderdelen te halen. Mijn schoonouders wonen in Duitsland een uurtje rijden van Kunz. (Als ik nog wat mee moet brengen moet je even bellen.) Als je ziet wat Kunz allemaal aan onderdelen in zijn twee kelders en schuur heeft liggen word je als Tatraplan-fan niet goed.
Door het vele werk aan de auto wordt deze echt je eigen auto, merk ik. Niet alleen doordat je jouw Tatraplan goed leert kennen, ook doordatje een bepaalde band met je eigen Tatraplan krijgt. Die gaat dus nooit meer weg.
Harrie van Susteren
 


Previous page: Cees Koel (T600 Tatraplan)
Volgende pagina: Ingrid & Léon (805)