Tatra Register Nederland

Kees Smit (T87, T77a)

In de zeventiger jaren kwam ik (Kees Smit, Amsterdam 1949) éénmaal per jaar in Praag. Door de stad slenteren met vrienden en zwart bier met vet geroosterd brood halen bij U Fleku zeg maar. Natuurlijk zag ik in het toenmalige Tsjechoslowakije T603’s en de T613’s. Geparkeerd in het centrum van Praag, soms vergezeld van nors kijkende heren in slecht zittende Oostblok kostuums, maakte met name de T603 op mij een bijzondere indruk. De reusachtige auto had voor mij een aureool gekenmerkt door afwijkend design en onbereikbaarheid.

Het viel allemaal in het niet bij het zien van een eerste T87. Zo weggelopen uit een SF-film. “Flash Gordon has landed in Prague!” Nog zie ik plotseling een T87 de hoek omgaan. Wat was dat? De mond viel open, de voeten genageld aan het asfalt. Niet dat de Tatra zo hard liep. Het was meer een rook uitbrakende kreupele dinausauriër die links en rechts voorbij werd gereden door Trabantjes, meer een vermoeide held dan een snelheidsmonster.

De wens om zo’n auto te bezitten was snel geboren, nu het geld nog. Dat duurde even maar halverwege de tachtiger jaren kon ik mij de trotse eigenaar noemen van twee T 87’s, restauratieprojecten weliswaar, maar toch. Daar kon echter niet meegereden worden en spoedig kwam ook een T603 deze kant op. Van deze T603 viel echt te genieten. Zelden problemen en een “real head turner.” Doordat het leven helaas niet alleen bestaat uit Tatra’s aanschaffen maar er ook nog zaken bestaan als geld moeten verdienen en een gezin onderhouden moest af en toe een Tatra verkocht worden maar kon er gelukkig ook weer af en toe één bij gekocht worden. Zo kwamen meerdere T603’s voorbij waaronder een Type 1 uit 1957 met drie koplampen achter een glazen plaat, drie T77(a)’s, een T75 cabrio, een Tatraplan en nog een T87. Op het ogenblik (okt 2006) is de collectie in kwantiteit uitgedund maar in kwaliteit toegenomen. Dat zal mijn leeftijd wel zijn. Met veel plezier rij ik af en toe met de T 87. Mijn trots is mijn blauwe T 77a die ik hier binnenkort na een moeizame twaalfjarige restauratie op de weg hoop te hebben.

Samen met mijn zoon Guido run ik sinds 2001 een internationale Tatra website www.tatraworld.nl, een website met bezoekers uit 168 landen en meer dan 40.000 hits per jaar.

Het oprichten en het langdurig leiden van het Tatra Register Nederland heb ik met veel plezier gedaan. Daarnaast zette ik mij nog op andere wijze in voor het TRN door het organiseren van meerdere meetings, het beheren van de TRN website en het schrijven van het TRN jubileumboek.

Enige jaren terug werd ik zelfs gebombardeerd tot erelid.