Navigation

Bart Barends (T613)

Hoe kom je tot de droom die Tatra heet?

Ik ben Bert Barents en een geboren en getogen in De Bilt. Vanaf begin jaren tachtig was ik al geïnteresseerd in de Tsjechische producten. Het begon, ik hoop hier niet te vloeken onder dit gezelschap, met een tweedehands Skoda 120 L voor een prikkie. Velen zeiden: “ze roesten al op de folder”, dat wekte juist mijn nieuwsgierigheid. Ik ben dus absoluut geen meeloper en kuddedier. Laten we eerlijk zijn; iedereen rijdt toch al in een Golf, Astra of 307? Neem nu de nieuwe Renault Megane men koopt deze omdat het gewaagd en gedurfd is en men zich wil onderscheiden van de rest. Men vergeet echter dat het daar niets mee te maken heeft. Nu rijdt bijna iedereen erin en onderscheidt men zich hier al niet meer mee; misschien toch een trendproduct? Oké, mijn mening doet eigenlijk niet terzake.
Toen ik Skoda 120 nieuw reed was ik toch een zeer bijzonder geval op het werk: wie koopt dat nou? Als een Opelrijder iets had zei men: “dat kan een keer gebeuren”; als een Skodarijder eens een keer iets had zei men: “zie je wel “… over een hardnekkig vooroordeel gesproken.
Ik heb zelf met deze voertuigen altijd probleemloos gereden in bijvoorbeeld de Alpen. Zelfs de hoogste autopas. Begin jaren negentig ging ik met de Skoda op vakantie naar Tsjechoslowakije. Het leek net of de auto daar beter ging rijden, net of hij of zij zich meer thuis voelde. Hier bezocht ik de fabrieken van Skoda en Tatra. Ik heb daar nog steeds fijne herinneringen aan overgehouden.
Binnen de Skodaclub leerde ik iemand kennen die ook iets anders had dan Skoda. Jullie beginnen misschien al te raden wie dat zou kunnen zijn. Een “hengelaar” uit het één van onze noordelijke provincies waar veel water is, een toffe gozer ( Peter. dit mag ook wel eens gezegd worden). Ik was zeer welkom als geen-Tatra-bezitter en voel me tot op de dag van vandaag, na al die jaren, nog steeds zeer thuis.
Wat ik wel merk is dat langzaam de bewondering voor dit Tsjechische product steeds meer toeneemt. Je gaat je dan afvragen of het haalbaar is om met een niet al te ruime beurs deze droom te kunnen verwezenlijken. Tja. en dan krijg je een telefoontje van diezelfde Fries met de vraag of “iets” iets voor mij is.
Ik kan mij van één van de clubleden één zin goed herinneren: “Bert. je bent op de goede weg dat je een oude Skoda hebt gekocht, maar wanneer ga je eens een “echte auto” kopen?“ Kan deze droom werkelijkheid worden of blijft het toch iets waar ik mijn hele leven van wakker zou kunnen blijven liggen? Ach, mocht het niet lukken of te realiseren zijn: “dromen bij en met Tatra’s zijn nooit bedrog”. Van elke bijeenkomst van de Tatraclub geniet ik steeds weer opnieuw …